Cheetah story part 1
Door: Laura Eikendal
Blijf op de hoogte en volg Laura
23 Februari 2016 | Namibië, Solitaire
Solitaire, een klein gehucht in het midden van de woestijn. Het telt een lodge, restaurant, general store, bakker, garage, kleine camping en een benzinepomp. Achter het toeristengedeelte zijn de huizen van alle werknemers. Meer is het niet en meer is er ook niet nodig. Mijn huis, of eigen het huis van Matt en Kate, ligt op 10 minuten loop aftand van Solitaire en daar begint elke dag mijn dag.
Mijn werkdagen beginnen om 8 uur in het kantoor achter de general store. Elke dag is weer anders. Wanneer er een cheetah tour is geboekt, dan ga ik samen met mijn collega Nico het cheetah kamp in met de daarbij horende toeristen. We rijden in een hele oude Landrover met een 9-tal plaatsen voor de toeristen. Soms moeten we met twee Landrovers het cheetah kamp in rijden, omdat er dan gewoonweg teveel toeristen zijn om te vervoeren. We hebben één ‘goedwerkende’ Landrover om het zo maar te zeggen. De andere Landrover heeft zo veel speling in het stuur, dat de auto zichzelf soms stuurt en een deur die niet meer sluit en vastgebonden is met een stuk ijzerdraad, omdat de deur anders in elke bocht openvliegt. De derde Landrover heeft af en toe wat kuren met de gastoevoer, zodat ik soms ineens harder ga zonder dat ik het gaspedaal intrap en daarbij zijn de remmen van deze auto niet APK waardig vrees ik. Echter, in Afrika heb ik al snel geleerd om te roeien met de riemen die je hebt en er het beste van te maken. Zolang de toeristen de cheetahs maar zien, is iedereen tevreden. De toeristen kunnen kiezen tussen een 1 of 2 uur durende tour in de ochtend of een 2 uur durende tour in de avond met daarbij een drankje en de zonsondergang. Dan kan je vast wel raden welke tour het vaakst wordt gekozen. De tour begint met een korte rit naar het cheetah kamp. Dit kamp is erg groot, namelijk 500 ha, zodat alle cheetahs genoeg ruimte hebben. Vervolgens vertel ik of Nico een kort verhaaltje over het kamp en het project. We hebben 6 cheetahs in het kamp en ze hebben allemaal een zogeheten radiocollar om. De frequenties van de verschillende cheetahs staan in de ontvanger geprogrammeerd en samen met de antenne sporen we de cheetahs op. Na een korte veiligheidsuitleg aan de toeristen klimmen we de auto uit om de cheetahs van dichterbij te bewonderen. Dit is veilig om te doen, omdat dit cheetahs zijn. Zij zijn gebouwd om snel te rennen en niet om te vechten, vandaar dat ze vluchten als mensen te dichtbij komen. Met luipaarden en leeuwen kun je dit absoluut niet doen!
In de ochtend maken we ook vaak het vlees klaar voor de cheetahs. Cheetah Pepper krijgt elke dag een voederbak vol met gesneden stukken vlees, omdat zij erg slechte tanden heeft en daarom het vlees niet meer van de botten kan scheuren. Cheetah Tessa is een beetje een aparte cheetah, want zij eet heel erg sloom. Daardoor wordt haar portie vlees vaak gestolen door haar zuster Tosca, omdat zij gewoonweg sneller klaar is met eten. Daarom krijgt ook Tessa elke dag een voederbak vol met gesneden stukken vlees. De rest van de cheetahs (Spartacus, Laura, Rusty en Tosca) geven we grote stukken zebravlees één keer in de 4 à 5 dagen. Dit bestaat vaak uit hele zebra poten, ribben of zelfs de kop van een zebra (al zit hier niet veel vlees aan). Deze stukken gooien we dan uit de auto als we de cheetahs hebben opgespoord d.m.v. de radiocollars. Spartacus hangt graag met de 2 zusjes Tessa en Tosca. Daarom moeten we af en toe wat capriolen uithalen, zodat zij niet van Tessa’s eten stelen. Laatst gaf ik Tessa haar bak met vlees en we hadden een reserve stuk meegenomen om Tosca bezig te houden. Echter, zagen we dat Spartacus eraan kwam, dus moest ik de auto snel tussen hen in rijden, zodat Spartacus hen niet zag en gelukkig werkte dit! Dus vanaf dat moment nemen we ook vaak een reserve stuk voor Spartacus mee, omdat hij meneer erg slim is.
Af en toe wordt er wel eens een dier aangereden door een auto. Dan heb ik het bijvoorbeeld over een gemsbok, springbok of kudu. Laatst wilden Matt en ik het cheetah kamp in gaan, toen we links van ons op ongeveer 30 meter afstand een springbok zagen liggen bij het hek. Toen we er naar toe liepen, leefde het beestje nog, maar het zag er naar uit dat deze was aangereden en z’n nek had gebroken. We hebben toen iemand gebeld in Solitaire die het beestje met een kogel uit z’n lijden heeft verlost. Helaas kwamen we erachter dat dit vrouwtje zwanger was… Echter, gaat er niks verloren, want deze springbok konden wij weer voeren aan de cheetahs. That’s life hier in Afrika en daar kunnen wij Nederlanders nog heel wat van leren.
Ook komen er andere praktische werkzaamheden naar voren, zoals bijvoorbeeld de 5 waterbakken vullen in het cheetahkamp met jerrycans van 20 liter, de verschillende tourauto’s schoonmaken, de koeling waarin het vlees hangt schoonmaken en botten oppakken en opruimen in het cheetah kamp. Dat hoort er natuurlijk ook allemaal bij!
Dat was het voor deel 1, jullie kunnen snel deel 2 verwachten!
Mijn werkdagen beginnen om 8 uur in het kantoor achter de general store. Elke dag is weer anders. Wanneer er een cheetah tour is geboekt, dan ga ik samen met mijn collega Nico het cheetah kamp in met de daarbij horende toeristen. We rijden in een hele oude Landrover met een 9-tal plaatsen voor de toeristen. Soms moeten we met twee Landrovers het cheetah kamp in rijden, omdat er dan gewoonweg teveel toeristen zijn om te vervoeren. We hebben één ‘goedwerkende’ Landrover om het zo maar te zeggen. De andere Landrover heeft zo veel speling in het stuur, dat de auto zichzelf soms stuurt en een deur die niet meer sluit en vastgebonden is met een stuk ijzerdraad, omdat de deur anders in elke bocht openvliegt. De derde Landrover heeft af en toe wat kuren met de gastoevoer, zodat ik soms ineens harder ga zonder dat ik het gaspedaal intrap en daarbij zijn de remmen van deze auto niet APK waardig vrees ik. Echter, in Afrika heb ik al snel geleerd om te roeien met de riemen die je hebt en er het beste van te maken. Zolang de toeristen de cheetahs maar zien, is iedereen tevreden. De toeristen kunnen kiezen tussen een 1 of 2 uur durende tour in de ochtend of een 2 uur durende tour in de avond met daarbij een drankje en de zonsondergang. Dan kan je vast wel raden welke tour het vaakst wordt gekozen. De tour begint met een korte rit naar het cheetah kamp. Dit kamp is erg groot, namelijk 500 ha, zodat alle cheetahs genoeg ruimte hebben. Vervolgens vertel ik of Nico een kort verhaaltje over het kamp en het project. We hebben 6 cheetahs in het kamp en ze hebben allemaal een zogeheten radiocollar om. De frequenties van de verschillende cheetahs staan in de ontvanger geprogrammeerd en samen met de antenne sporen we de cheetahs op. Na een korte veiligheidsuitleg aan de toeristen klimmen we de auto uit om de cheetahs van dichterbij te bewonderen. Dit is veilig om te doen, omdat dit cheetahs zijn. Zij zijn gebouwd om snel te rennen en niet om te vechten, vandaar dat ze vluchten als mensen te dichtbij komen. Met luipaarden en leeuwen kun je dit absoluut niet doen!
In de ochtend maken we ook vaak het vlees klaar voor de cheetahs. Cheetah Pepper krijgt elke dag een voederbak vol met gesneden stukken vlees, omdat zij erg slechte tanden heeft en daarom het vlees niet meer van de botten kan scheuren. Cheetah Tessa is een beetje een aparte cheetah, want zij eet heel erg sloom. Daardoor wordt haar portie vlees vaak gestolen door haar zuster Tosca, omdat zij gewoonweg sneller klaar is met eten. Daarom krijgt ook Tessa elke dag een voederbak vol met gesneden stukken vlees. De rest van de cheetahs (Spartacus, Laura, Rusty en Tosca) geven we grote stukken zebravlees één keer in de 4 à 5 dagen. Dit bestaat vaak uit hele zebra poten, ribben of zelfs de kop van een zebra (al zit hier niet veel vlees aan). Deze stukken gooien we dan uit de auto als we de cheetahs hebben opgespoord d.m.v. de radiocollars. Spartacus hangt graag met de 2 zusjes Tessa en Tosca. Daarom moeten we af en toe wat capriolen uithalen, zodat zij niet van Tessa’s eten stelen. Laatst gaf ik Tessa haar bak met vlees en we hadden een reserve stuk meegenomen om Tosca bezig te houden. Echter, zagen we dat Spartacus eraan kwam, dus moest ik de auto snel tussen hen in rijden, zodat Spartacus hen niet zag en gelukkig werkte dit! Dus vanaf dat moment nemen we ook vaak een reserve stuk voor Spartacus mee, omdat hij meneer erg slim is.
Af en toe wordt er wel eens een dier aangereden door een auto. Dan heb ik het bijvoorbeeld over een gemsbok, springbok of kudu. Laatst wilden Matt en ik het cheetah kamp in gaan, toen we links van ons op ongeveer 30 meter afstand een springbok zagen liggen bij het hek. Toen we er naar toe liepen, leefde het beestje nog, maar het zag er naar uit dat deze was aangereden en z’n nek had gebroken. We hebben toen iemand gebeld in Solitaire die het beestje met een kogel uit z’n lijden heeft verlost. Helaas kwamen we erachter dat dit vrouwtje zwanger was… Echter, gaat er niks verloren, want deze springbok konden wij weer voeren aan de cheetahs. That’s life hier in Afrika en daar kunnen wij Nederlanders nog heel wat van leren.
Ook komen er andere praktische werkzaamheden naar voren, zoals bijvoorbeeld de 5 waterbakken vullen in het cheetahkamp met jerrycans van 20 liter, de verschillende tourauto’s schoonmaken, de koeling waarin het vlees hangt schoonmaken en botten oppakken en opruimen in het cheetah kamp. Dat hoort er natuurlijk ook allemaal bij!
Dat was het voor deel 1, jullie kunnen snel deel 2 verwachten!
-
23 Februari 2016 - 13:52
Mam:
Lief meissie van me....wat schrijf je toch prachtig, net alsof ik erbij ben...dikke kus!!! -
23 Februari 2016 - 15:14
Bea:
Hej die Laura, wat heb je in dit reisverslag goed omschreven wat je dagelijkse bezigheden zijn en in welke omgeving je verblijft. Ik vind het zeer informatief en duidelijk. Zo kan ik mij ook een beter beeld vormen van al jouw werkzaamheden, want ik denk heel vaak aan jou. Dikke tuut van je auntie Bea. -
23 Februari 2016 - 16:31
Trudy Kwast:
lieve Laura,
Man, wat maak jij toch mooie dingen mee. Als je weer thuis bent zal je ook wel weer eens heimwee krijgen.
Ook alles goed met Tijs?
De tijd gaat al weer snel!
Nog een fijne tijd!!
liefs
Harry en Trudy -
23 Februari 2016 - 17:37
Tina:
Hoi Laura,
Je kent mij niet, maar je moeder en ik "kennen" elkaar via de Facebook pagina Flatcoated Retriever Liefhebbers en sinds kort zijn we ook gewoon facebook vriendjes. Ik had destijds gelezen dat je deze trip zou gaan maken en wat ontzettend leuk dat ik nu je eerste verslag heb kunnen/mogen lezen. Wat kan je mooi schrijven, het is inderdaad net alsof ik er bij ben.......
Heel veel plezier nog, geniet er van en ik kijk nu al uit naar het tweede verslag!
Groetjes Tina -
23 Februari 2016 - 17:55
Marieke Veen:
Wat een ontzettend leuk verhaal. Wat doe je mooi en bijzonder werk, wat een unieke ervaring!!
Groetjes, Marieke -
11 Maart 2016 - 12:58
Annemieke:
Hallo Laura,
Ik lees je verhalen met veel plezier, zie het zo voor me hoe je daar bezig bent. Best hard werken!
Fijn voor je dat Thijs er nu ook is. Heb een goeie tijd samen!!
Liefs, Annemieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
